(OVERPEINZING): DE ONMACHT VAN EEN CENTRALE BANK

(OVERPEINZING): DE ONMACHT VAN EEN CENTRALE BANK

Het experimentele liquiditeitsbeleid van bepaalde Centrale Banken in de afgelopen 5 jaar is tot MISLUKKING gedoemd. Maar als de economie tegenvalt, dan hoopt men op een voortzetting of uitbreiding daarvan. Hoop is een valse vriend! Want geleidelijk begint het te dagen, dat die monetaire verruiming (QE) NIETS uitmaakt. Het kan zelfs een AVERECHTSE uitwerking hebben. En dan laten we nog even buiten beschouwing, hoe pijnlijk het zou zijn om dit ooit terug te draaien. Want de geloofwaardigheid en onafhankelijkheid van de Centrale Banken hangen daarvan af.

Alle voorspellingen van de autoriteiten over de economische groei zijn, tot nu toe, 50% te optimistisch gebleken. De reden is, dat het monetaire beleid in een maatschappij, met een excessieve totale schuld, VLEUGELLAM is geraakt. Beurskoersen mogen dan de ‘moeder van alle zeepbellen’ beleven, maar consumentenbestedingen blijven teleurstellend. Het vermogenseffect naar de top 1% van de bevolking haalt NIETS uit, behalve ontevredenheid onder de algemene bevolking, die immers maar weinig aandelen bezit en die het reele inkomen per hoofd heeft zien dalen. De gemiddelde levensstandaard in de ontwikkelde landen is in 20 jaar nog nooit zo laag geweest. Bovendien is het bankwezen, als percentage van de economie, veel te groot en riskant geworden. In een tijd van nul-rente loont kredietverlening niet, dus de spookbanken met hun ondoorzichtige kredietportefeuilles, die onevenredig in gebreke zijn, speculeren er maar op los met een minimum aan eigen vermogen. Totdat het weer misgaat. Het midden- en kleinbedrijf levert traditioneel de meeste banen, NIET de grootbedrijven, maar dat staat grotendeels buiten spel, doordat het bankwezen zijn rol niet kan vervullen. Een rigoreuze banksanering volgt onvermijdelijk op de volgende liquiditeitscrisis, die veel groter wordt dan in 2008. Het laat zich raden, hoe het beursklimaat er dan uitziet!

De pijlers van de macro-economie, de omloopsnelheid van het geld (velocity) en de geldvermenigvuldiger (multiplier), zijn respectievelijk op een 60-jarig en een 100-jarig dieptepunt aanbeland. Dit betekent, dat de liquiditeitsvergroting tot onnodige en gevaarlijke speculatieve activiteiten heeft geleid, maar NIETS heeft bijgedragen aan het aanzwengelen van de economie zelf. Hoe is het toch mogelijk, dat de meeste waarnemers desondanks nog rekenen op hogere inflatie, terwijl het tegendeel plaatsvindt, zelfs in China? De laatste cijfers voor de PPI (Producer Price Index) waren daar verrassenderwijs NEGATIEF.

Alle geloof in de tovenaarskunsten van centrale banken zal straks vervliegen, zodra men de onmacht van hun beleid door heeft. Dat komt ervan, als hooggeleerden met hun experimentele modellen en zonder praktijkervaring in het echte bedrijfsleven, aan het stuur worden gezet van het geldsysteem.

DIEDERIK SCHMULL

14 Maart, 2014

LONDEN