(TIP): MET DE RUG TEGEN DE MUUR

(TIP): MET DE RUG TEGEN DE MUUR

Altijd hetzelfde liedje. Achteraf gezien, lijken alle grote bubbels, zoals die van de tulpenbollen, de internet en de huizenprijzen, de absolute waanzin ten top, maar gedurende zo’n bubbel voelt dat helemaal niet zo. Als zoiets aan de gang is, lijkt het zelfs rationeel. Het is daarom een fascinerend verschijnsel. Want men maakt zichzelf wijs, dat Centrale Banken of Overheden het einde van zo’n bubbel nooit zouden toelaten. Alsof iemand eb en vloed zou kunnen beinvloeden! Nu weer: een beurscrash zou ondenkbaar zijn, omdat het roet in het eten van de Centrale Banken zou gooien. Erger nog: hangen aan de lippen van de monetaire beleidsmakers blijft een voorwaarde voor een succesvolle beleggingsstrategie, terwijl hun woorden in het verleden juist keer op keer met een korreltje zout zouden moeten worden genomen. De perceptie van eindeloos goedkoop geld heeft allang geleid tot grootscheepse speculaties en buitensporige waarderingen. Het voelt natuurlijk niet zo, omdat men  de bedrijfswinsten vrolijk extrapoleert naar de verre toekomst! Maar ‘opgeblazen’ winsten zijn tijdelijk.

Door de torenhoge schuld als percentage van de totale economie, staat de wereld met de rug tegen de muur. Maar slecht nieuws is immers goed nieuws. Het monetaire beleid blijft dus soepel en expansief, nietwaar? Deflatie ligt zelfs op de loer. Dus een afscheid van een onbeperkt liquiditeitsbeleid kan men vergeten, nietwaar? De autoriteiten zouden een nieuwe Grote Financiele Crisis toch nooit toestaan? Er is echter een natuurwet: niets is eeuwig vol te houden, ook niet een kredietgroei van duizenden miljarden. Voor de meesten, die dit niet geloven, wordt het straks weer voelen. Tja, ‘straks’, dat zien we dan wel weer, vergetende, dat men dit keer geheel buiten spel kan raken, als men niet voorbereid is. Want de volgende Financiele Crisis wordt pas de ‘echte’, die korte metten maakt met het gehele krediet-gedreven bouwwerk van de laatste 60 jaar. Na de huidige Super-schulden-cyclus, zal er  hoogstwaarschijnlijk niet kunnen worden ontkomen aan een massieve schuldkwijtschelding. De indruk, dat de autoriteiten zo’n gigantische financiele aderlating nooit zouden tolereren, is weer onjuist. In de geschiedenis wordt er altijd een punt bereikt, waar wie ‘technisch’ failliet is, ook failliet gaat. Dat is nooit het einde van de wereld geweest.

Wat er staat te gebeuren, werpt zijn schaduw allang vooruit. Tegen de verwachting van de meesten in, vindt er een onvoorstelbare vlucht plaats naar de veiligheid van ‘saaie’ vastrentende waarden, die beloven 100% uit te betalen op de afloopdatum. Centrale Banken spelen slechts een ondergeschikte rol in deze opwaardering. De aankoopcijfers van Treasuries en Bunds spreken boekdelen. De conclusie is, dat het geinformeerde, ‘slimme’ Geld, de bui ziet aankomen, terwijl de massa nog steeds in de waan verkeert, dat het gevaar is geweken en een economisch herstel een kwestie van tijd is. De andere conclusie is, dat de markt van eersteklas obligaties NOOIT dichtgaat, omdat de autoriteiten de staatsfinanciering altijd aan de gang moeten houden.

Natuurlijk overleeft de Eurozone zoiets niet. Kan men zich een voorstelling maken van de werkeloosheidscijfers in Europa, met nu al 25% in landen als Spanje, als eenmaal de volgende crisis toeslaat? De opsplitsing van de Eurozone is al in gang gezet, nu de Front National de laatste verkiezingen in Frankrijk heeft gewonnen. Het zal nog een hele toer worden om de Europese Unie als een zuivere politieke unie voort te zetten. Daarnaast zullen de meeste Opkomende Landen een genadeslag krijgen, vanwege hun enorme dollarschulden en de verdere daling van de grondstoffenprijzen. De olieprijs zou kunnen halveren! De richting is duidelijk. Amerika komt er nog het beste vanaf. Geen land heeft zo’n zelfvoorziening in voedsel en energie als Amerika. Geen land heeft zo’n kans op een heropleving in de toekomst, ongehinderd door een ernstige demografie-crisis, zoals in Japan, Europa, Rusland en, niet te vergeten, China, waar het aantal werkenden al dalende is. Maar als de rest van de wereld afdaalt in een ware chaos, dan moet men zich afvragen of Amerika dit keer desondanks isolationistischer wordt en niet te hulp schiet. Amerika lijkt voorlopig genoeg te hebben van haar wereldrol. Zal de wereld uiteenvallen in verschillende blokken, waar iedereen zijn eigen boontjes probeert te doppen?

DIEDERIK SCHMULL

27 Augustus, 2014

WESTCLIFF-On-SEA, Essex, U.K.

==