HET KREDIETSYSTEEM SMELT WEG

HET KREDIETSYSTEEM SMELT WEG

Er is iets heel erg mis met het internationale geld- en kredietsysteem. Als obligatie-rendementen nagenoeg vervliegen of zelfs negatief worden, dan heeft zo’n schuldbekentenis opeens weinig of geen waarde meer. Bij besparingen, met weinig of negatieve rentevergoeding, is een onteigening aan de gang. Alle schuld bezwijkt, als er niet iets tegenover staat. Voor wat, hoort wat! Renteloze schuld kan niet bestaan, ookal is dat een wensdroom van velen. Alleen de zon schijnt gratis. Opeens zou alle bestaande schuld wel eens problemen kunnen krijgen met herfinanciering of verlenging. Schuld, gebaseerd op onderpand, dat niet in waarde stijgt, maar zelfs daalt, is niets anders dan ‘Ponzi’-schuld, welke in rook opgaat. Het is alsof een ‘bevroren’ systeem als sneeuw voor de zon zou kunnen verdwijnen. De meeste financiele deskundigen ontkennen natuurlijk in alle toonaarden, dat hier iets heel gevaarlijks aan de hand is, want het is gewoon te gruwelijk om zich daarvan een voorstelling te maken. Nee, de markt heeft tijdelijk de prijs van rente onjuist bepaald (‘mispriced’) en een ‘normale’ rente is een kwestie van tijd! De markt zou weldra haar dwaling wel inzien. Zo, nu kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag. De economie is toch aan de betere hand? O ja? Waarom zijn talloze doorslaggevende grondstoffenprijzen dan, sinds 2011, met 50 tot 70% ingestort?

In werkelijkheid wordt hier door de Keynesiaanse Centrale Banken een Titanenstrijd geleverd van ‘erop of eronder’. Van 2007 tot het einde van 2016, spuiten de G3 Centrale Banken zoveel liquiditeit in de financiele markten, dat hun balans in duizelingwekkende vaart omhoog wordt gestuwd van 6% naar 25% van het BNP voor de Amerikaanse FED, van 16% naar 28% voor de ECB en van 22% naar 86% voor de Bank of Japan (BOJ). De Zwitserse SNB is al op 85%, vanwege de noodlottige Euro-koppeling. Dit is nog afgezien van een eventuele koerswijziging van de FED om de rente-stijging uit te stellen via QE4! Raden, wie hier garen bij spint. Niet de reele economie, maar de superspeculanten in de financiele sector. Dit lijkt een buitenkansje voor een gigantische aandelenhausse, veel groter dan in 1929 en 2000. De Centrale Banken zijn de gewillige lakeien geworden voor de financiele elite, die bezig is om de grootste financiele buit binnen te halen ooit. ‘Na ons de zondvloed!’ (Madame de Pompadour). Die zondvloed is de daaropvolgende Grote Crash met koersdalingen van 90%!

Maar het is allemaal vechten tegen de bierkaai. Zelfs in Amerika zal de gemiddelde inflatie voor 2015, ondanks alle ‘kwantitatieve verruiming’, 90% lager uitkomen dan in 2011! Zelfs in Amerika, ondanks alle trompetgeschal van een economisch herstel, is het aantal werkenden in de afgelopen 14 jaar nauwelijks gestegen, ondanks een bevolkingsgroei van meer dan 10%! De deflatoire krachten nemen in kracht juist toe, zolang de excessieve wereldschuld, die sinds de crisis van 2008 nog eens met 35% toenam, als een molensteen om de nek van de wereldeconomie blijft hangen. Schuld is niets anders, dan een versnelling van bestedingen van nu, in plaats van bestedingen van straks. Alle onorthodoxe monetaire superstimulering, die de noodzakelijke schuldsanering weer uitstelt, zet de economie juist in zijn achteruitversnelling! Vroeger kon de economie, tijdens regelmatige recessies, schoon schip maken met teveel voorraden, met improductieve schuld (wat rente en hoofdsom niet meer aflost) en met braakliggende capaciteit, om daarna weer een ‘normale’ groei te hervatten. Maar tegenwoordig zit de wereld opgescheept met stuurlui, die constant stijgende prijzen en activa-bubbels zien als een zegen. Ze hebben nog steeds niet door, dat de bezittende bovenlaag dan de enige winnaar is ten koste van ieder ander.

Wie zou dalende prijzen voor levensmiddelen, energie en smartphones niet toejuichen? Wat een misleidende mythe, dat consumenten daarom hun aankopen zouden uitstellen. Niets is minder waar. Maar de wanhopige schuldenaren, inclusief de meeste overheden, smeken om vergeving en staan te trillen, als het geld niet minder waard zou worden. Gewoonweg vette pech! Want in de afgelopen paar honderd jaar, wisselden structurele periodes van inflatie en deflatie elkaar regelmatig af, net zoals eb en vloed. Probeer de natuur maar eens te veranderen. Een inkrimping van geld en krediet, wat deflatie tot gevolg heeft, kan niet worden voorkomen door enkel wat geld rond te strooien (QE), want krediet vormt 97% van het totaal. De enige manier om de wereldwijde deflatie-trend eventjes buiten de deur te houden is via geimporteerde inflatie, na een forse devaluatie van de eigen valuta. Nou, zo’n valuta-oorlog woedt al enige tijd, maar niemand kan als winnaar tevoorschijn komen. Het is een oorlog met uitsluitend verliezers. In de afgelopen 3 jaar drukten liefst 31 grotere landen een devaluatie door van 20% tot 85% ten opzichte van de Amerikaanse Dollar. Het spook van handels- en valuta-restricties waart rond! De wereldhandel is nog nooit zo bedreigd geweest als nu. Een ultieme rampspoed van protectionisme zonder weerga ligt weer op de loer, net zoals in de grimmige jaren ‘30 (o.a. de ‘Buy America Act’ van 1933).

Net zoals in de Griekse mythologie, zullen de inflationistische Titanen het onderspit delven tegen de deflatoire Olympische Goden. De wereld heeft, door de gigantische kredietbubbel, veel te veel van alles. Er is overal overcapaciteit, omdat de economische groei het al tijdenlang laat afweten. Teveel schuld, teveel stagnerend inkomen, teveel vergrijzing, te weinig vraag. De omloopsnelheid van het geld (‘velocity of money’) is al het laagst in 85 jaar, terwijl de geldvermenigvuldiger (‘money multiplier’) sinds 2008, vanwege het zwakke bankwezen, helemaal onderuit is gegaan. Er waren al tijdenlang genoeg tekenen, dat inflatoire verwachtingen volledig onterecht waren. Die verwachtingen, getuige de recente olie- en koperprijs, hebben dan ook de witte vlag gehesen! Alle Monetaristen en Keynesianen zullen uiteindelijk worden verbannen naar de onderwereld, want zij zullen worden afgekraakt, naarmate hun monetair beleid op een gegeven moment een averechts economisch effect blijkt te hebben. Wacht maar, totdat zo’n beleid leidt tot nog meer speculatie, nog minder investeringen, een totaal gebrek aan besparingen, een financiele crisis en, dientengevolge, een torenhoge werkeloosheid. En dit laatste was juist de reden voor een Keynesiaans verruimende aanpak!

Helaas zijn maar weinigen voorbereid op de komende deflatie en depressie, die niet kunnen worden voorkomen, wat de monetaire autoriteiten ook bedenken. Wat maakt het uit, of men de ballen nog enkele jaren in de lucht kan houden? Alle opluchting is tijdelijk. Kasgeld, vooral in Amerikaanse Dollars, die, voor onafzienbare tijd, 60% van de wereldeconomie, plus haar reserves, zullen blijven beheersen, wordt in een dergelijke, moeilijke periode, ‘koning’. Bovendien blijven langere termijn kwaliteitsobligaties de veiligste haven, vooral langere termijn Treasuries, ondanks onderbrekingen. Het rendement op de 30-jarige Japanse staatsobligatie is net weer verder gezakt naar 1.22% en het ligt echt voor de hand, dat het rendement van de 30-jarige Treasury van 2.47% op den duur de richting opgaat van die van Japan, wat een forse opwaardering zou betekenen. Ongelofelijk? Integendeel! Het internationale financiele systeem staat of valt met de waardering van de gigantische obligatiemarkt. Het is het fundament van het vermogen van banken, verzekeraars en pensioenfondsen. Desnoods koopt een Centrale Bank alle staatsobligaties op, die uitgegeven worden, zoals in Japan, om de lage rente veilig te stellen en die gehele markt ‘illiquide’ te maken.

Ook fysiek Goud, vooral enkele Gouden munten, onder eigen controle, niet onder die van derden, behoort onderdeel te zijn van een vermogen, ongeacht de dagprijs. Het is een ‘wegleggertje’. Zelfs als de prijs het nog langer laat afweten, is fysiek Goud een essentiele verzekering, tegen het ondenkbare en het onverwachte, namelijk een nieuw monetair systeem of ‘Reset’.

De meeste beleggers zullen echter, op een gegeven moment, ernstig hun vingers branden aan overgewaardeerde, krediet-gedreven, riskante activa, zoals aandelen, grondstoffen en onroerend goed. Alles wordt anders! De race naar de bodem is voor sommigen overduidelijk, maar kan nog best op zich laten wachten, zolang Centrale Bankiers voor tovenaars uitgaan. Er staan zoveel belangen op het spel, dat men alles zal doen om het schier onvermijdelijke proberen tegen te houden. Het zal niet mogen baten. Toch moet een vermogen te allen tijden gespreid blijven. Zet nooit alles op 1 kaart! Stel je voor, dat het geld zelf ooit eens wordt gedevalueerd via een geldhervorming. Alle koopkracht van geld is dan eensklaps verdampt! Vaste activa, inclusief aandelen, lijken dan hiertegen bestendig. Herinnert u zich nog het ‘tientje van Lieftinck’ en de plotselinge geldzuivering in Nederland in 1945? Internationale overeenstemming over zo’n aardverschuiving lijkt echter nu vergezocht. De wereld zal eerst op de klippen moeten lopen, met een economische depressie als gevolg, voordat men om 1 tafel gaat zitten. Het is tegenwoordig een ‘ieder-voor-zich’ wereld geworden, waarbij de Zwitserse Centrale Bank (SNB) zelfs het IMF niet had ingelicht over de CHF-ontkoppeling. Natuurlijk niet! Maar zorg ervoor om met alles rekening te houden, want het schuldenmonster is uit zijn kooi ontsnapt. Luister daarom nooit naar de sussende woorden van wie dan ook, vooral niet van hooggeplaatsten.

DIEDERIK SCHMULL

23 Januari, 2015

WESTCLIFF-On-SEA, Essex, UK

=