(TIP): DAT VARKENTJE ZULLEN WE WEL EVEN WASSEN!

(TIP): DAT VARKENTJE ZULLEN WE WEL EVEN WASSEN!

Zal het roekeloze Centraal Bankieren worden beloond? ‘Anything Goes’ (Cole Porter - 1934)! Het deflatie-spook ligt immers op de loer. Dat varkentje zullen we wel even wassen! Als de prijzen van activa, zoals aandelen en onroerend goed, omhoog zijn gedreven, volgt de economische groei toch vanzelf? Wie weet, zullen de voedsel- en energieprijzen de pan uitrijzen, en, bingo!, er is opeens inflatie. Misschien komt er een herhaling van het scenario in de jaren ‘70, toen inflatie en rente jarenlang keihard stegen. Na afloop zat men met de gebakken peren, maar wie dan leeft, wie dan zorgt.

Alle remmen los. Na ons de zondvloed! Probleem is, dat de bestuurder de controle kan verliezen over wat er zou moeten gebeuren en zelf het slachtoffer wordt van zijn eigen experiment. Centrale Bankiers voelen kennelijk, dat zij niets meer te verliezen hebben en geven vol gas. Totdat men, na de grote klap, opeens alleen sterretjes ziet. Zij stevenen rechtstreeks af op hun eigen ondergang. De vloek van de tovenaars! Wie heeft straks nog behoefte aan een Centrale Bank? Dat wordt een weerzinwekkend woord als eenmaal alles uitelkaar spat.

Laten we de beleidsmakers uit de droom helpen: het zal allemaal NIET baten. De totale schuld als percentage van de economie houdt de economische groei ver beneden de maat. Dit is de top van de kredietcyclus van een generatie! Deflatie, niet inflatie, steekt overal toch de kop op, ondanks alle ontkenningen over dit wereldwijde fenomeen. Deze trend lijkt niet van voorbijgaande aard! De wereldwijde inflatie is lager dan 5 jaar geleden, terwijl ⅔ van de 121 economieen, die door Bloomberg gevolgd wordt, lagere inflatie hebben dan een jaar geleden. Voorlopig is er sprake van een ernstige prijsoorlog bij supermarkten in talloze landen. Vrachtprijzen, een leidende indicator van de wereldeconomie, zijn in het afgelopen jaar al met 50% gedaald. De Citigroup Economic Surprise Index van China is ingestort naar het laagste niveau ooit. De Japanse lonen dalen al voor de 22ste achtereenvolgende maand, ondanks het gigantische Abenomics stimuleringsbeleid. De export van deflatie, met name door Japan en nu ook China (verzwakking van de Yuan), neemt hand over hand juist toe.

Daarom kan men een zachte landing nu wel vergeten. De opgepompte markten zullen velen het hoofd totaal op hol brengen, waardoor elke band met de werkelijke economie wordt verbroken. Teleurstellingen kunnen niet eeuwig worden genegeerd. Natuurlijk kunnen markten nog heel lang een eigen leven leiden in een tijd van nul-rentes en liquiditeitsinjecties. Want dan lijken de markten volgens talloze beleggingsdeskundigen immers ‘spotgoedkoop’! Maar alle ‘winst’ kan later als sneeuw voor de zon weer verdwijnen, zodra de natuur ZELF haar werk doet en schuldsanering uit de lucht komt vallen.

Stel nu, dat er opeens meer onzekerheid zou ontstaan over het toekomstige monetair beleid. Centrale Banken zouden niet meer het achterste van hun tong laten zien, waardoor de rente zou kunnen stijgen of dalen (‘verkrapping’ of ‘versoepeling’), ongeacht inflatie of andere economische indicatoren. Dat zou de wind uit de zeilen nemen van aggressieve speculanten! In tegenstelling tot vroeger, lijkt het nu, alsof Centrale Banken duidelijk aangeven, wat zij van plan zijn. Dit heeft geleid tot het nemen van excessieve risico’s, omdat men zich ‘gedekt’ voelde door een ‘doorzichtig’ monetair beleid. Maar de wind is aan het draaien. De Centrale Banken zullen op een gegeven moment de exponentiele stijging van activa moeten afremmen. Daarom zullen zij onvermijdelijk stappen ondernemen om het mechanische monetair beleid van tegenwoordig te wijzigen in een onvoorspelbare. Reken maar, dat zoiets de beleggingswereld zou wakker schudden!

DIEDERIK SCHMULL

13 Juni, 2014

WESTCLIFF-On-SEA, Essex, U.K.