DE PUDDING ZAKT IN ELKAAR, BERG JE MAAR!

DE PUDDING ZAKT IN ELKAAR, BERG JE MAAR!

De bezeten monetaire superstimulering heeft niets te maken met duurzame economische groei. Het is als een lekker uitziende cake met alle vereiste ingredienten, die in de oven mooi omhoogkomt, maar helemaal in elkaar zakt, als die eenmaal eruit wordt gehaald. Sta hier eens even bij stil: de stijging van het gerapporteerde Bruto Nationaal Product wereldwijd in de laatste 2 decennia van zo’n 100%, is een aberratie, een abnormale afwijking van wat men, historisch gezien, had mogen verwachten. Het is het onhoudbare resultaat van de krankzinnige ‘Keynesiaanse’ monetaire maatregelen, die het ‘fiat’-kredietsysteem hebben opgeblazen en geleid hebben tot totaal bedrieglijke prijzen. Er zal straks een hele hoge prijs moeten worden betaald voor dit ongedisciplineerde monetaire systeem! Vroeger, voor 1971, was er sprake van een koppeling aan een bepaalde standaard, die sneuvelde als gevolg van de blunder van structurele begrotingstekorten. Als deze standaard niet was verlaten, dan was de totale wereldschuld nooit zo hoog geweest als nu (tegen de 500% als percentage van het BNP voor de grotere, ontwikkelde landen), zou de riskante derivatenberg nooit zo gigantisch zijn geweest als nu (minstens $ 700.000 miljard, 7 maal zo groot als de wereldeconomie), en zou de wereldeconomie ook inderdaad veel kleiner geweest dan nu. Welnu, opgelet! De wereldeconomie wordt in de komende decennia een ernstig kopje kleiner gemaakt, want het valt allemaal niet meer te behappen. Deze monetaire supernova, waarbij, in amper 6 jaar, de totale wereldwijde beurswaarde van aandelen alleen al omhoogspoot met 300% tot $ 75000 miljard, vanwege de meest grootschalige kredietexpansie ooit, spat straks uitelkaar.

Luister naar wat de markt ons probeert te vertellen. De Bloomberg Grondstoffenindex is nu afgegleden naar een lager niveau dan tijdens de financiele crisis van 6 jaar geleden. Hoelang duurt het nog, voordat de aandelenmarkten zich er opeens van bewust worden, dat de wereld afstevent op een enorme economische afkoeling? Het alarmerende nieuws begint hier en daar geleidelijk aan door te dringen. Vele kopstukken kunnen niet zeggen, wat ze denken, maar de huidige cyclus lijkt totaal anders dan anders. De monetaire autoriteiten verliezen hun controle op het financiele systeem, welke uit zijn evenwicht raakt. De superstimulering kan de inkrimping en sanering van krediet niet meer tegenhouden. Maar het onzinnige beleid van Nul-rente en Kwantitatieve Verruiming (QE) heeft wel geleid tot het alom negeren van overduidelijke beleggingsrisico’s en is juist een recept om het financiele systeem om zeep te helpen. Men is volslagen blind geworden voor alle zeepbellen in kredietgedreven activa, die hierdoor zijn ontstaan en die onherroepelijk zullen barsten. De enige reden om iets, vooral de riskante rommel, te kopen, was omdat het steeg! Een schijnmarkt van nep-transacties (‘madeliefjes’) heeft zich van de wereld meester gemaakt. De risico’s zijn niet verdwenen, maar ze zijn voor de onschuldige massa onzichtbaar gemaakt. Het huishoudboekje van de wereld staat op springen, want de Debetzijde, de Achilleshiel van het Nul-rente beleid, is helemaal uit de hand gelopen.

Alsof de, jarenlange, onafgebroken opwaartse trend van de beursindices, de trieste solvabiliteitssituatie in de wereld, aan zijn laars kan blijven lappen. De eindeloze Carry Trades van duizenden miljarden, met ontzaglijke hefbomen, die zo heerlijk het verschil proberen op te strijken tussen een Nul-financiering en eventuele rente en rendement, en die verantwoordelijk zijn voor de valse prijsstelling van allerlei activa, zijn tot een kwalijke ondergang gedoemd. Dan pas komen de werkelijke activaprijzen uit de bus. Men kan niet bezorgd genoeg zijn, als deze slingerbeweging plotseling de verkeerde kant opgaat. De professionele flitshandel (70% van de beursomzet) zal dan zorgen voor het meest historische eenrichtingsverkeer in aandelen naar beneden ooit (‘een kolossale flitscrash’)! De deuren van alle effectenbeurzen worden dan dichtgegooid. De economische depressie van ruim 80 jaar geleden, toen de kredietpiramide, als percentage van de totale economie, veel geringer was, viel nog mee vergeleken met het monster, dat ons straks staat op te wachten. Het uur van de waarheid komt akelig snel op ons af en er rinkelt echt geen bel, als het eenmaal zover is!

Het moet geen verbazing wekken, dat bedrijfsinvesteringen nog nooit zo zijn achtergebleven als in de laatste 2 decennia. Er is teveel onzekerheid over de eindvraag. Daarom werd al dat confetti-geld van de Centrale Banken aangewend voor de, bonusgedreven,  inkoop van eigen aandelen, fusies en overnames, ongeacht de waarderingen, net zoals in 2007, net voor de vorige crisis. Ook toen was bijna 25% van de ‘winst’-cijfers uit de lucht gegrepen, doordat allerlei kostenposten, vrij legaal, werden weggelaten. Wat kan de bedrijfsboekhouding (‘financial engineering’) iedereen toch steeds weer beduvelen. Pas sinds kort, is de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) eindelijk een onderzoek begonnen naar het wegmoffelen van bedrijfsschuld en het opkrikken van kunstmatige bedrijfswinst. De propaganda van de meeste beleggingsanalisten zal dan ongetwijfeld eindelijk worden doorgeprikt. De waardering van de, cyclisch-aangepaste, S&P 500 index, is 6 maal het historisch gemiddelde van de afgelopen 50 jaar. De Russell 2000 index staat liefst op 85 maal de gerapporteerde winst!

En dan het kaartenhuis China, waar de kredietbubbel in amper 15 jaar zeker 25 maal is gegroeid tot een veelvoud van de economie, die gedurende die tijd 900% toenam. Deze onnatuurlijke economische expansie verklaart de eenmalige, nog nooit eerder vertoonde, parabolische beweging in peperdure grondstoffenprijzen, die tot 2008, alle historische prijscycli achter zich liet, vanwege infrastructuurstimuleringen aldaar, niet vanwege reele vraag en aanbod. Er was sprake van valse vraag! De leegstand is nog steeds ongehoord. Verder dienden bepaalde grondstoffenvoorraden, zoals koper, als onderpand voor allerlei financieringen, met een schier eindeloos hergebruik van zekerheden (rehypothekering). Wat een onecht schimmenspel! Het is zonneklaar, dat de grondstoffenprijzen structureel op hun retour zijn. De gemiddelde historische prijzen liggen echter nog 50 tot 70% lager dan nu! Dit geldt ook voor de olieprijs, die in de jaren ‘90 rond de $ 20.- stond, gelijk aan de reele, na aftrek van inflatie, prijs van 100 jaar daarvoor. De $ 100.- prijs was te danken aan het monetaire oppompbeleid (en de Futuresmarkt!), niet aan de reele vraag! Olie is nu slechts verantwoordelijk voor 31% van ‘s werelds energie tegenover 46% zo’n 41 jaar geleden. Het OPEC-kartel heeft zijn greep op de olie-markt verloren. Het is een ‘ieder-voor-zich’ kartel geworden, met oliereserves, die waarschijnlijk veel lager zijn dan de officiele schattingen.

Er volgt nu een grondstoffenmalaise van tientallen jaren. Dit keer wordt de glijvlucht naar beneden niet onderbroken door een eventueel cyclisch herstel: de wereld zit immers volgepropt met schuld (‘Peak Debt’!) en met onrendabele investeringen. Hoort u al het gedonder van de opkomende financiele storm? Wordt het nu duidelijk, dat een groot gedeelte van de Chinese economie niet voor herhaling vatbaar is en daarom wegvalt? Daarom is China’s schuld, als percentage van haar economie, nog veel groter dan het lijkt. China’s staalsector is nu 10 maal zo groot als die van Amerika en de bezettingsgraad is hard op weg om in te storten naar 50%. Meer dan de helft van alle mijnbouw in de wereld gaat straks in de mottenballen. Het ziet er zuur uit voor de $ 9000 miljard in illiquide schuldpapier van de zogenaamde Opkomende Landen. Is uw pensioenfonds ook de klos? Vergelijk het rustig maar met de  Amerikaanse spoorweghausse in de 19de eeuw en de daaropvolgende, bijna 30-jarige, economische depressie. Ook toen bleef het grootste gedeelte van het gigantische spoorwegnet onbenut. Niets en niemand kan overcapaciteit wegtoveren. De natuur doet op een gegeven moment gewoon zijn werk zelf wel.

De meeste, hoogstbetaalde, financiele deskundigen ter wereld rekenden in 2014 op hogere economische groei, inflatie, grondstoffenprijzen en rente. Het tegenovergestelde is gebeurd en wat er aan economische groei werd geregistreerd, is uiterst twijfelachtig. Nog nooit zijn de internationale statististische gegevens zo misleidend geweest als nu. Maar dat neemt niet weg, dat de meesten nog steeds ervan uitgaan, dat de rente in kwaliteitslanden  alleen maar kan stijgen, terwijl elke nominale stijging slechts tijdelijk is in een wereld, die meer deflatoir wordt met de dag. De implosie van de kredietpiramide zal plotseling plaatsvinden, zodra men, van de ene op de andere dag, het vertrouwen verliest in de houdbaarheid daarvan. Centrale Bankiers, die iedereen een rad voor de ogen hebben gedraaid, doordat zij de normale speculatie-angst uit het casino dachten te verbannen, zullen dan worden verguisd. Maar goed ook, dat zij allemaal een Zwitsers paspoort bezitten, waardoor zij zich te zijner tijd kunnen schuilhouden in de onneembare vesting van de Bank of International Settlements (BIS) te Basel. Zij zullen van schrik verstijven, omdat zij warempel zelf geloof hadden gehecht aan hun, zogenaamde, magische krachten om het verboden paradijs, namelijk onbeperkte schuld, eeuwig te laten voortduren met hun ongekende, monetaire experimenten. Men kan gerust stellen, dat de krankzinnigen zich een tijdje (de laatste 20 jaar) meester hadden gemaakt van het gekkenhuis.Toekomstige generaties zullen zich afvragen, hoe het toch mogelijk is geweest, dat zij de wereld zo op sleeptouw hadden kunnen nemen.

DIEDERIK SCHMULL

3 Januari, 2015

WESTCLIFF-On-SEA, Essex, U.K.

=