(TIP): DE WAL KEERT HET SCHIP

(TIP): DE WAL KEERT HET SCHIP

Maar niet heus. De tijden zijn veranderd. De wereld staat op zijn kop door de gigantische liquiditeitscreatie en superlage rentes. Het geld moet ergens naar toe. Er is trouwens, zover het oog reikt, geen wal in zicht. Wie weet, blijven aandelenmarkten nog 10 jaar doorstijgen. Want als markten alle traditionele waarschuwingssignalen voor een terugval kunnen blijven negeren, dan is er toch iets bijzonders aan de hand? Talloze bedrijven kopen, bij gebrek aan betere ideeen en net zoals in 2007, voor de crash, hun eigen aandelen in. Centrale Banken blijven niet achter en bouwen zelfs aandelenportefeuilles op. Die hebben er toch verstand van? Het wachten is nog op de gewone man, die zijn argwaan eindelijk laat varen en zijn obligaties omruilt in aandelen. Eenvoudiger kan het niet. Alle lichten staan op groen. Oversteken maar.

Maar doorgewinterde sceptici, zoals ondergetekende, gaan niet overstag, ookal staan ze een tijd in hun hemd. Op hol geslagen markten mogen dan een tijdje tot jeukende vingers leiden, men moet zich niet van de wijs laten brengen. Men kan blijven geloven in een scenario van economische stagnatie op langere termijn, zonder zich terug te trekken in een hutje op de hei. Het is fascinerend, dat markten tot alles in staat zijn. Voor vermogensbeheerders, die gewoon geacht worden om minstens de markt bij te houden, zijn dit unieke tijden. Men moet blijven ‘dansen’ tot de muziek stopt. Markten maken een mens voortdurend nederig. Nederigheid is echter stukken beter dan arrogantie.

Een volgende financiele crisis, die juist veel ernstiger lijkt te worden dan de vorige, zal de wereld opeens overvallen. Het kan zijn, dat de markten er genoeg van krijgen, ongeacht wat Centrale Banken in hun hoofd halen. Het kan ook zijn, dat Centrale Banken, mede onder druk van de Bank of International Settlements (BIS, Anno 1930 - de Centrale Bank van de belangrijkste Centrale Banken), hun monetair beleid enigszins ‘normaliseren’, omdat ze in de waan verkeren, dat het ‘gevaar is geweken’! Hoe het ook zij, dit is niet de tijd om dierlijke instincten te botvieren, ookal zullen de meesten hieraan toch bezwijken. Want als er geen vuiltje aan de lucht lijkt, dan neemt blind optimisme de overhand. Triest!

De wedloop van de Haas en het Schildpad is een van de fabelen van Aesopus: de Haas overschat zijn eigen capaciteiten totaal, waardoor hij toch verliest. Langzaam-maar-zeker-werk wint het uiteindelijk van de doodlopers. Daarom loont het om even stil te staan bij degenen, die door dik en dun, met lage en hoge rente, op een uiterst saaie manier kapitaal proberen op te bouwen via rente op rente (samengestelde interest), liefst via kwaliteitsobligaties (100% uitbetaling op de afloopdatum plus de coupon), die nu eenmaal veiliger blijken dan spaarrekeningen bij het wankele bankwezen. Op het eerste gezicht lijkt dit het gegarandeerd af te leggen tegen een belegging in aandelen, die op alle grafieken van 50 tot 200 jaar prijken als de absolute winnaars. Een belegging van $ 100.000 in de S & P 500 index sinds 1980 ( 33 jaar) steeg bijvoorbeeld naar $ 1,800,000, mits men NOOIT tussentijds had verkocht. Maar alleen de aandelen, die gedurende zo’n periode overleefden, hebben het goed gedaan. Talloze bekende bedrijven legden het loodje. Bovendien bestond het grootste deel van het rendement uit dividenden, die dan steeds werden herbelegd, NIET koerswinst. Zonder dividend en de herbelegging daarvan, zou het rendement vergelijkbaar zijn met dat van obligaties. Opvallend is, dat obligaties in de laatste 20 jaar het weer beter hebben gedaan dan aandelen, met aanzienlijk minder risico. De gemiddelde belegger heeft geen horizon van 50 of 100 jaar, maar eerder van 20 jaar, plus hij moet ook nog opdraaien voor transactiekosten en nare inkomsten-, kapitaalwinst- en erfelijkheidsbelastingen. Aandelen in een periode van 20 jaar verdienen zeker een plaats in de portefeuille, maar kunnen in zo’n ‘korte’ tijd er ook behoorlijk van langs krijgen, wat de oorzaak daarvan ook is. Zie, de schildpad wint WEER!

DIEDERIK SCHMULL

3 Juli, 2014

WESTCLIFF-On-SEA, ESSEX, U.K.