CRASH-LANDING

CRASH-LANDING

Betrouwbaar kasgeld op een veilige plek is koning. Dat zal elke dag in waarde stijgen, naarmate de deflatoire krachten in de wereld, in de komende jaren, de overhand nemen. Liefst in Dollars, want ieder land is nu gedwongen om, met onderbrekingen, verder te devalueren tegenover de Dollar. Liefst in Amerikaanse Treasuries, die de liquide vluchthavens, bij uitstek, zullen blijven en welke markt nooit dicht zal gaan. Deze valuta-oorlog zal in alle hevigheid toenemen, omdat de Euro en de Yen, die de $ 1000 miljard aan speculatieve Carry Trades financierden en daardoor tijdelijk een steuntje in de rug hadden vanwege terugkoopacties, straks weer scherp zullen kelderen, zodra de geldverruiming van de ECB en de BOJ in de derde versnelling moet worden gezet. Het een en ander zal onvermijdelijk eindigen met nog meer handelsbelemmeringen en een verdere inkrimping van de wereldhandel, welke in het laatste halfjaar het meest achteruit ging in 6 jaar (World Trade Monitor). De hyperglobalisatie is allang verleden tijd! Dat is het overduidelijke signaal van de meest ongenadige en chaotische Zwarte Maandag in 40 jaar. De bescheiden devaluatie van de Chinese Yuan, via een vergroting van de bandbreedte, was slechts het eerste startschot. De echte verkoop van Yuan moet nog beginnen. China heeft nu broodnodig behoefte aan extra liquiditeit, vooral Dollars, om het hoofd te bieden aan haar gigantische Dollarverplichtingen. Daarom is een voortgaande devaluatie vereist van zeker 20%, welke kan worden bewerkstelligd door een massief geldcreatie-programma van de People’s Bank of China (PBOC), dat overeenkomt met het forse karwei van ‘kwantitatieve verruiming’ (QE 1 tot 3) van de Amerikaanse Federal Reserve sinds 2008. Zo’n devaluatie kan de Chinese fabrieken tijdelijk draaiende houden, maar de rest van de wereld zal zich dan de enorme export van de Chinese deflatie en overcapaciteit moeten laten welgevallen. Vergis je niet, niemand ‘gedraagt’ zich in een oorlog! Iedereen slaat uiteindelijk terug.

Laat niemand zich zand in de ogen strooien, dat China met haar beleid uitsluitend het beste met de wereld voor heeft. De gang naar een internationale handels- en reservevaluta (thans amper 2% van het totaal) duurt nog decennia. Maar de druk op de werkgelegenheid en de valutareserves van een overgewaardeerde Yuan (50% effectieve stijging in 10 jaar) schreeuwt nu om actie. Daarom heeft China haar transformatie van een investerings- naar een consumptiemaatschappij noodgedwongen in zijn achteruit gezet. De deflatie in Chinese groothandelsprijzen (PPI) is al 41 achtereenvolgende maanden aan de gang. 90% van de landen in Azie hebben, sinds geruime tijd, vaak al jarenlang, te lijden van deze deflatoire druk. Veel aggressievere monetaire verruiming, en dus veel scherpere devaluaties ten opzichte van de Dollar, liggen in het verschiet. 50 tot 70% van de wereldvraag naar, voornamelijk in Dollars geprijsde, grondstoffen komt van Azie, maar door de hogere Dollar worden die steeds duurder in de lokale valuta, wat weer de vraag aantast. De deflatie is niet alleen in grondstoffen, maar heeft zich echter uitgebreid tot 80 tot 90% van alle productcategorieen! De kern van dit probleem is gelegen in de waanzinnige overschatting van de potentieele economische groei. Als klap op de vuurpijl, gaat een noemenswaardige daling in de Aziatische beroepsbevolking (China verliest 3 miljoen werknemers per jaar!) ook een rol spelen. Daarnaast is het gros van de gepleegde investeringen niet productief gebleken. Het potentieele rendement van de investeringsgolf werd grotendeels uit het oog verloren, waardoor, met name in China, de totale winstgevendheid van het bedrijfsleven nu minder is dan de vereiste rentebetalingen.

Daarom is er momenteel een ernstig liquiditeitstekort in de gehele wereld, ondanks de massieve geldcreatie van de Centrale Banken in de laatste jaren. Er is schreeuwend behoefte aan Dollars om de betalingsverplichtingen van de kolossale internationale Dollarleningen (80% van de wereldschuld) na te komen. De Dollar stijgt nu tegenover 99% van alle valuta’s, maar dat komt neer op een ‘verkrapping’, een Dollarschaarste. Het is natuurlijk ironisch, dat Amerika relatief onkwetsbaar schijnt, ondanks haar eigen schuldenberg, dankzij de status van de Dollar als ‘s werelds reserve-valuta. Een onafgebroken reeks van bedrijven en landen, vooral die van de opkomende markten, inclusief de befaamde BRIC’s (Brazilie, Rusland, India en China), beleven nu een pijn van jewelste. Dit dreigt uit de hand te lopen. Zelfs China, met $ 4000 miljard aan reserves, wordt met de dag wankeler, nadat er alleen al in de laatste 12 maanden, een kapitaalvlucht van minstens $ 350 miljard (wellicht $ 800 miljard) heeft plaatsgevonden. Hoe meer de export stagneert,  des te sneller dalen de reserves. Tegelijkertijd is China de achtste grootste schuldenaar ter wereld geworden (Bank of International Settlements), met 39% van haar schuld in Dollars! Geen wonder, dat China wanhopig verlangt naar een status van reserve-valuta voor de Yuan, want dan kan er worden volstaan met veel minder reserves. Bovendien is er dan geld beschikbaar voor prestige projecten, zoals de Aziatische Infrastructuur Bank en de ‘Silk Road’.

De periode van wereldwijde paniekmaatregelen is aangebroken. Dit is het eindspel, voordat zich een langdurige economische werelddepressie aandient. Negatieve rente en negatieve kwaliteitsobligatierendementen, welke de doodsklok luiden voor het huidige financieele systeem, worden straks gemeengoed. De ene na de andere domino zal gaan vallen. De onmacht van de Centrale Banken zal leiden tot een vertrouwenscrisis, zonder weerga. Zes jaar van Nul-rente en monetaire stimulering hadden slechts kwetsbare zeepbellen, in allerlei activa, tot gevolg, zonder een duurzaam economisch herstel. Elke zeepbel barst, ondanks alle voorbijgaande kunstgrepen. Geen enkele Centrale Bank kan de deflatoire spiraal, die het geld- en kredietsysteem implodeert, tegenhouden. Lees de geschiedenis van de laatste paar honderd jaar er maar op na. Er is altijd een tijd geweest van ‘Peak Debt’ (schuldlimiet) en de huidige generatie is echt geen haar beter in het uitstellen van de dag des oordeels.

Geloof nu maar niet, dat de periode van superlage rente, die de Centrale Bank in de hand heeft, opeens voorbij is. De brave spaarders zullen blijven krom liggen (zo’n $ 1000 miljard aan gederfde jaarlijkse inkomsten sinds 6 jaar) en moeten blijven opdraaien voor de waaghalzige speculanten met hun Carry Trades met ‘gratis’ geld. Natuurlijk in de hoop, dat er geen einde komt aan de aandelenhausse met het schijnbare ‘vermogenseffect’. Welnu, de bezittende klasse, de top 1%, vaart er vooralsnog wel bij. In Amerika, neemt die nu een kwart van het Nationaal Inkomen voor haar rekening, ruim een verdubbeling in de laatste 30 jaar, en hetzelfde als in 1928, net voor de Grote Crash en Depressie. L’histoire se repete! De Wilshire 5000 index (4000 aandelen) heeft, in de laatste 6 jaar, liefst een papieren winst laten zien van $ 15000 miljard, naar 124% van het BNP, niet ver van het hoogtepunt in 2000 van 136.5%. Maar de ‘echte’ economie had daarmee weinig te maken. In een tijd van ‘gratis’ geld, werd de inkoop van eigen aandelen door bedrijven aangemoedigd, naast een record aantal fusies en overnames. Of zal het effect van de geexporteerde deflatie van China straks een hogere reeele (na deflatie) en nominale rente veroorzaken, vooral dankzij de instorting van kredietwaardigheid in de rest van de wereld? Dan wordt de volgende Crash pas echt spectaculair, zelfs zonder een ‘officieele’ renteverhoging, en gaan de beurzen een tijdje dicht.

De financialisatie van  de maatschappij is in de laatste 35 jaar minstens vertienvoudigd en allang te ver doorgeschoten ten opzichte van de reeele, productieve economie. Dit is een proces, dat abrupt wordt beeindigd, zodra de financieringskosten zouden aantrekken. Als de wereld geconfronteerd wordt met een vermindering van het rondpompen (‘recycling’) van Aziatisch kapitaal, dan lijken hogere financieringskosten een kwestie van tijd. Een inkrimping van financialisatie zou de wereld op zijn kop zetten. Dit houdt onder meer in, dat het merendeel van de kredietpiramide, inclusief de derivaten, niet overeind zal kunnen blijven. De meesten kunnen zich zo’n natuurramp niet eens voorstellen, omdat de autoriteiten alles zogenaamd onder controle zouden kunnen houden. De illusie van de eeuw!

Maar men kan zich wel voorbereiden. Naast Treasuries en Kasgeld in Dollars, moet een deel van een vermogen ook bestaan uit  (verzekerd) Fysiek Goud, onder eigen beheer en eigen naam (liefst in Zwitserland, dat Goud altijd goed gezind is) en een selectie van defensieve aandelen van topbedrijven in de wereld, ongeacht de prijs. Die activa zullen altijd wel iets waard zijn, ookal zouden de waarderingen, bij de grote afrekening vanwege de Grote Margin Call, met 50 tot 90% kunnen instorten. En een eigen woning zonder hypotheek (met blikgroente en water voor een maand) Dat is echt serieus bedoeld (uw overgrootvader zou er over mee kunnen praten!).

DIEDERIK SCHMULL

26 Augustus, 2015

WESTCLIFF-On-SEA, Essex, U.K.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@