TIP: DE ONDERGANG VAN DE AANDELENCULTUS

TIP: DE ONDERGANG VAN DE AANDELENCULTUS

Hijs de witte vlag maar! De 50-jarige aanbidding van aandelen is al enige tijd in opspraak, ookal zou je het niet zeggen. Toegegeven, de S&P 500 index is nominaal in de laatste 5 jaar met 173% gestegen en staat, ondanks de woelige tijden, sinds 2000 nog altijd 23% hoger. Maar NA aftrek van inflatie, DAALDE de S&P 500 index in de afgelopen 14 jaar met 16% en de NASDAQ index zelfs met 42%. Als men de dividenden steeds had herbelegd, was een investering van $ 1000 in 2000 na 14 jaar, reeel, na aftrek van inflatie, nu $ 1091 waard. Wat een karige kost, na alle bloed, zweet en tranen!

Want aandelen zijn riskant, vooral nu. De ongeevenaarde technologische vooruitgang zorgt ervoor, dat de meeste ondernemingen de ontwikkelingen niet lang kunnen bijbenen. Waardevernietiging, zoals dat spectaculair plaatsvond bij bijvoorbeeld Nokia, is schering en inslag. Minder dan 20% van de beursondernemingen houden het een generatie-lang vol. Familiebedrijven lijken vaak langer op de been te kunnen blijven, omdat avontuurlijke directeuren buiten de deur worden gehouden. Van de 100 grootste Amerikaanse ondernemingen in 1917 is er welgeteld na 95 jaar maar een gigant overgebleven: General Electric. De best draaiende Amerikaanse ondernemingen in 1970 overleefden gemiddeld slechts 32 jaar! Er is een sterk vermoeden, dat deze tijdsduur tegenwoordig is GEHALVEERD. Er is ondermeer bijna niet op te boksen tegen een razendsnelle evolutie van het internet en van miniatuur supercomputers, die een onvoorstelbare hoeveelheid van informatie weten te verwerken. Daar sta je dan als aandeelhouder. Van de 100 meest vermogende families in 1985 (Forbes 400), hebben slechts 13 families het tot nu toe kunnen rooien!

Hoe zal het riskante aandelen dan wel vergaan, als de traditionele, economische groei achterwege blijft of als de geregeld terugkerende wereldrecessie aan de deur klopt? Bovendien moet men de snelle structurele vergrijzing in vele belangrijke landen niet onderschatten. Conservatievere instincten van ouderen staan recht tegenover de meer dierlijke van de jongeren en zouden het aanzien van de beurs drastisch kunnen veranderen. Lage groei, lage inflatie en lage rente gaan hand in hand. Maar dan komt het accent in de toekomst veel minder te liggen op riskante activa, die tot nu toe vaak de hoofden van beleggers op hol deden slaan. Zij tonen veel overeenkomst met de dansende en zingende nimfen in de Griekse mythologie, die niet zo onschuldig waren als ze leken, omdat de mensen werden verleid en later in het water werden gesleurd. Wanneer voelen beleggers nattigheid?

DIEDERIK SCHMULL

12 Februari, 2014

Londen